Pablo Zapico é un recoñecido intérprete no campo da Música Antiga, especialista de tiorba, archilaúd e guitarra barroca. Conclúe os seus estudos superiores de corda pulsada coa máxima cualificación na Escola Superior de Música de Catalunya e é felicitado unánimamente polo tribunal á finalización do seu Máster en Musicologia, educació musical i interpretació da música antiga pola Universitat Autònoma de Barcelona en 2012.
Xunto aos seus irmáns Aarón Zapico e Daniel Zapico é membro cofundador do prestixioso grupo barroco Forma Antiqva, recoñecido pola crítica como un dos mellor valorados do panorama actual. Independentemente, mantén unha intensa actividade como solista e colaborador dos grupos e orquestras europeos máis importantes, participando así en todos os festivais da península e realizando concertos por todo o mundo.
Gravou máis de trinta discos para selos como Arsis, Vanitas, Alpha ou Winter & Winter, do que é artista exclusivo.
Actualmente combina a súa carreira de intérprete coa docencia, sendo profesor no Conservatori Superior de Música de lles Illes Balears e no centro superior Musical Arts de Madrid. Ademais, publica regularmente nas revistas da Sociedade da Vihuela e da Lute Society of America.
Pablo Zapico foi galardoado co premio ao Grupo do Ano 2010 da RTPA, co Premio Serondaya 2012 á Innovación Cultural, co premio Mellor Grupo de Música Barroca 2018 de XEMA e coa Medalla de Ouro do Foro Europeo Cum Laude 2019; entre outros recoñecementos.
En xuño de 2021 é premiado coa Bolsa Leonardo a investigadores e creadores da Fundación BBVA para a «Gravación discográfica de tonadillas inéditas de ‘A Caramba’» con Forma Antiqva.
Pablo Zapico coa guitarra barroca abordará un programa baixo o título “A primeira Guitarra española” A música barroca – culta e popular- que deu fama á primeira guitarra española e aos seus mestres. Interpretará obras de Ludovico Roncalli (S. XVII), Gaspar Sanz (ca.1640-ca.1710), Francesco Corveta (1615-1681), Francisco Guerau (1649-1722), Santiago de Murcia (1673-1739), Angelo M. Bartolotti (ca.1600 – post 1668)e Nicola Matteis (ca.1650 – ca.1700).
Durante todo o século XVII, a guitarra de cinco ordes, hoxe guitarra barroca pero coñecida universalmente entón como guitarra española, gozou dunha extraordinaria popularidade en gran parte de Europa, sobre todo en Italia, Francia e España. Esta popularidade traduciuse nunha ampla produción de música impresa e manuscrita, e nunha activa presenza do instrumento na cultura da época, así no teatro como na danza, e tamén na literatura.
Da guitarra española, ou guitarra de cinco ordes, ou vihuela do Barroco, queda o influxo do feitizo que exerceu sobre toda clase de xentes. Un feitizo que reverbera no noso tempo nos labirintos harmoniosos do programa deste concerto que nos mostra o esplendor da guitarra no Barroco da man dalgúns dos seus mestres máis renombrados.
A primeira guitarra española
A música barroca -culta e popular- que deu orixe e fama á primeira guitarra española e aos seus maestros
